کابل

کابل. شهر جنجال. شهر دردسر. شهر کلافه شدن. شهر دق آوردن. شهر بی تفریح.

کابل. شهر تجاوز. شهر ظلم. شهر خشونت. شهر بیداد. شهر تعصب. شهر جهل.

کابل. شهر جنگ. شهر آتش. شهر خون. شهر بدن های پاره پاره. شهر تکه های گوشت بر سر دیوار.

کابل. شهر پدران پسر از دست داده. شهر مادران گریبان دریده. شهر دختران تجاوز شده. شهر پسران برادر مرده.

 

کابل. شهر بی سرسبزی. شهر دود. شهر کثافات. شهر تشناب های رو به سرک. شهر تعفن. شهر تخلی کردن مردان در کوچه و بازار.

کابل. شهر موتر های شیشه دودی. شهر تویوتای دست دوم. شهر سرف. شهر لند کروزر. شهر سراچه. شهر تونس. شهر کرولا.

کابل. شهر چاله. شهر سرک های نیمه کاره. شهر پیاده روهای مسدود. شهر کوچه های باریک و دراز. شهر جویهای عمیق در کوچه های تنگ.

کابل. شهر بی برق. شهر بی آب. شهر بی گاز. شهر بی دیجیتل.

کابل. شهر بی استندرد. شهر بلند منزل های نهایتاً چهار پنج طبقه. شهر خانه های پاکستانی. شهر کلبه های کاهگلی. شهر دکان های کانتینری.

کابل. شهر حمام های نوی گرم شاور دار عصری. شهر رستورانت های شلوغ پر فریاد با بوی پا و جوراب. شهر چای سبز تلخ بدون چاکلت.

کابل. شهر گدایان خانوادگی. شهر غذاهای چند ده دالری. شهر میلیادران ژنده پوش. شهر کارمندان معاش بگیر نکتایی دار.

کابل. شهر بلانی. شهر منتو. شهر چپلی کباب. شهر قابلی. شهر آشک. شهر داشی.

کابل. شهر چهره های افسرده. شهر پیشانی های چروک برداشته. شهر قامتهای خمیده. شهر مدیران لمیده. شهر رییسان آفتاب ندیده.

کابل. شهر روزهای انتحاری. شهر شبهای انفجاری. شهر روزهای خاکستری. شهر شبهای قیرگون.

کابل. شهر ترافیک. شهر راه بندی های طولانی. شهر دو ساعت معطلی به خاطر رد شدن کرزی صاحب.

کابل...

بس است یا باز هم بگویم؟