تولید آبکی

چند شب پیش فلمی افغانی از یکی از شبکه های تلویزیونی افغانستان پخش شد. موضوعش مهم نیست که چه بود و یا حتی نامش چون اغلب فلمهای ساخت افغانستان موضوعی جز عشق و عاشقی و دعوا و جنگ و بد معاشی ندارند (همانند اکثر قریب به اتفاق فلم های هندی). البته آن مقدار از فلم را که بنده دیدم شامل همین مواردی می شد که گفتم.

به طور تصادفی هم ف لم را دیدم. آن هم چون رفته بودم رستورانت و علی الاجبار تلویزیون روشن بود. بگذریم.

اولین نکته فلم که فوراً توجه بنده را به خود جلب کرد این بود که به طرز بسیار ناشیانه و غیر حرفه ای آهنگ فلم ایرانی «از کرخه تا راین» ساخته آقای مجید انتظامی را بر روی فلم فوق قرار داده بودند. آن هم تنها یکی از آهنگها را که در عرض چند دقیقه ای که در رستورانت نشسته بودم تنها همان آهنگ در صحنه های مختلف تکرار می شد.

گذشته از بحث حق انتشار و حق تولید کننده و صاحب اثر که در این مملکت و برخی ممالک دیگر ذره ای ارزش ندارد، حرف بر سر نحوه استفاده از آثار دیگران است. هر چند قبول دارم که سینمای افغانستان هنوز به آن مرحله از رشد و شکوفایی نرسیده که فلم با کیفیت ساخته شود یا حداقل همه فلم سازان بتوانند برای آثار خود آهنگ بسازند اما اگر نمی توانند چنین کاری کنند، پس از آهنگ های دیگران به طرز حرفه ای کار بگیرند. این کار ساده که دیگر هنر خلاق آنچنانی نمی خواهد. کمی ذوق و استعداد هنری می خواهد. اگر هم همین مقدار ذوق و استعداد ندارند پس بهتر است کار را از این که هست خراب تر نکنند و بروند پی کار خود. این قبیل کارها تنها ضایع کردن وقت است و نیرو و پول و در برخی مواقع بردن آبرو.

اصطلاحاً به این گونه تولیدات می گویند «آبکی» یا «بزن برو»!