آقای کرزی پس از برگشت از ترکیه و مذاکرات سه جانبه افغانستان – پاکستان – ترکیه در تاریخ 23 قوس پس از دیدار با گردون براون صدر اعظم انگلستان در یک مصاحبه مطبوعاتی شرکت کرده و حرف جالبی زده که به قول معروف جای هیچ حرف دیگری را باقی نگذاشته است. ایشان چنین گفته اند که: «ما به نیروهای بین المللی برای تأمین امنیت سرحد کشور و جلوگیری از عبور تروریستان از مرز پاکستان به افغانستان ضرورت داریم و همچنین به این نیروها در مناطقی که تروریستان باعث مرگ و میر مردم می شوند نیازمندیم.» (نقل از روزنامه انیس تاریخ 24 قوس)
تا آنجا که در ذهن فراموشکار بنده باقی مانده است هر وقت حرف از سر حد کشور بوده، جناب رییس جمهور و سایر اراکین مملکتی خط دیورند را موقتی دانسته و مرزهای افغانستان را در ورای آن دانسته اند و همیشه گفته اند که تروریستان از آن سوی خط دیورند (و نه سر حد پاکستان) به این سوی خط می آیند.
اما اینک رییس جمهور به جای عبارت «خط دیورند» عبارت «مرز پاکستان» را به کار برده است. اگر این یک اشتباه عبارتی بوده که بسی جای تأسف دارد از اینکه رییس جمهور چنین اشتباه فاحشی را مرتکب شده.
اما اگر این اشتباه عبارتی نبوده، تنها یک نتیجه می شود از این سخن ایشان گرفت و آن اینکه «خط دیورند به عنوان مرز رسمی افغانستان و پاکستان به رسمیت شناخته شده است.» و این یعنی نتیجه اصلی مذاکرات سه جانبه افغانستان – پاکستان – ترکیه. ضمن اینکه سکوت عجیبی در مورد این سخن ایشان در رسانه ها و حتی جناح منتقد دولت دیده می شود. پشت پرده چه خبر است را خدا می داند و اراکین دولتی و سیاستمداران خارجی دخیل در این امر.
تا آنجا که در ذهن فراموشکار بنده باقی مانده است هر وقت حرف از سر حد کشور بوده، جناب رییس جمهور و سایر اراکین مملکتی خط دیورند را موقتی دانسته و مرزهای افغانستان را در ورای آن دانسته اند و همیشه گفته اند که تروریستان از آن سوی خط دیورند (و نه سر حد پاکستان) به این سوی خط می آیند.
اما اینک رییس جمهور به جای عبارت «خط دیورند» عبارت «مرز پاکستان» را به کار برده است. اگر این یک اشتباه عبارتی بوده که بسی جای تأسف دارد از اینکه رییس جمهور چنین اشتباه فاحشی را مرتکب شده.
اما اگر این اشتباه عبارتی نبوده، تنها یک نتیجه می شود از این سخن ایشان گرفت و آن اینکه «خط دیورند به عنوان مرز رسمی افغانستان و پاکستان به رسمیت شناخته شده است.» و این یعنی نتیجه اصلی مذاکرات سه جانبه افغانستان – پاکستان – ترکیه. ضمن اینکه سکوت عجیبی در مورد این سخن ایشان در رسانه ها و حتی جناح منتقد دولت دیده می شود. پشت پرده چه خبر است را خدا می داند و اراکین دولتی و سیاستمداران خارجی دخیل در این امر.
هر چند به عقیده بسیاری و از جمله خودم بحث خط دیورند باید خاتمه یافته تلقی شود. امنیت اولین اولویت مطرح در ذهن مردم این مملکت است چرا که همه چیز من جمله اقتصاد و رونق را تحت الشعاع قرار می دهد. اگر امنیت دایمی در این مملکت با رسمیت یافتن این خط حاصل می شود چرا باید این همه جنگ و خونریزی ادامه پیدا کند. اگر هم آن سوی این خط این همه مهم است که به خاطرش می توان سالهای کشت و کشته شد و از قافله زندگی و پیشرفت عقب ماند، بسیاری از این مردم حاضرند زنده بمانند و زندگی کنند اما کشور کوچکتری داشته باشند.
البته این یک خواسته نه چندان محکم و منطقی است چرا که من فکر می کنم پشت پرده همه این وقایع در این منطقه بحث از پروژه قدیمی و داغ «ایجاد بحران» است و گرنه رسمی شدن یا نشدن خط دیورند چیز مهمی نیست که جامعه جهانی نتواند به آن خاتمه دهد.
راجع به پروژه «ایجاد بحران» در یک زمان دیگر خواهم نوشت.
2 comments:
tez binie ajibi bod,khosheman amad,wali harf haye hazrat ra jidi nagirid,ishan bar ha hata gerya kardand...sabz bmanid
خدا را هزار و یکصد و چهل و شش و نیم بار شکر که خیالمان راحت گردید و بلاخره پیشاور عزیز را به برادران عزیز پاکستانیمان بخشیدیم که خود حاکی از حاتم بخشی های ما ملت قهرمان و سخاوتمند است. با اینکه غیرت افغانی بنده با خواندنش بجوش آمد و وقتی بیادم آمد کم بود بیاد همین جناب خط دیورند عاق مادر گردم و مامای عزیزم سر از تنم جدا کند از خیر غیرت افغانی گذشته بدینوسیله رسماً شادمانی خویش را در وبلاگ شما ابراز میدارم و در مابقی جاها ابراز ناراحتی و سرافگندگی مینمایم تا مجدداً عاق نگردم. حالا این خبر قطحی بود یا همینطوری خودتان اختراع فرمودید؟
والسلام!
ارسال یک نظر