فرهنگ و علمای دینی

چند روز قبل دوستی می گفت: تا کنون دقت کرده ای که نسبت تعداد علمای دینی یک جامعه با پیشرفتهای فرهنگی جامعه چگونه است. گفتم تا حدودی. گفت: به نظر من و تا آنجا که من دیده ام هر چه تعداد علمای دینی یک جامعه بیشتر باشد میزان خرافات و عقاید و رسوم زشت و غیر معقول بیشتر است. به طور نمونه نگاهی به ترکیه، ایران و افغانستان بیانداز. ترکیه با تعداد اندکی عالم دینی به این وضعیت علمی و اقتصادی و فرهنگی رسیده. ایران با تعداد بیشتر آخوند، از ترکیه عقب مانده تر است و افغانستان که سرشار و مملو از آخوند و مولوی صاحب و مسجد و منبر است چنین وضعیت اسفناک فرهنگی و علمی و اجتماعی دارد

گفتم: شاید. اما با مثال که نمی شود چیزی را ثابت کرد. باید دلیل علمی داشته باشی.

آهی کشید و گفت: ای بابا! مگر می شود در این مملکت علیه علمای دین تحقیق علمی کرد یا حتی صحبت و انتقاد کرد. تا حرفی بزنی یا تکفیر می شوی و مرتد اعلام می گردی و محکوم به اعدام خواهی شد یا اینکه مانند سید پرویز کامبخش بخش مفید عمرت را باید پشت میله های زندان بگذرانی.

تنها توانستم سر خود را به نشانه اندوه و افسوس تکان دهم.