گریه کن سرباز

گریه کن سرباز! گریه کن
شاید قطرات گرم اشکت مرهمی بر زخمانی باشد که در این جنگ برداشته ای
شاید آه سوزانت بتواند عقده گلویت را بگشاید
شاید دل پر دردت بتواند با انسانهایی که تو آنها یا خانواده و دوستانشان را هدف قرار داده و می دهی غم شریکی کند

آه! ای سرباز!
به یاد بیاور روزی را که برای رهایی انسانها از قید بیداد و ستم راهی آن سوی این کره خاکی شدی
به یاد بیاور آن لحظه ای را که با دیدن تصاویر دشمن ظالم و عصیانگر این مردم، انگشت به دندان گزیدی و خروشیدی
به خاطر بیاور اولین لحظه رویایی با دشمنت را که چنان با خشم و ترس بر او یورش بردی که گویی تا کنون ناپاکی به زشتی و پلیدی او ندیده ای

آری! ای سرباز!

از کجا معلوم که خانوداه آن کودکی که در آغوش تو است از یورش تو و همرزمانت داغ بر دل ندارد
از کجا معلوم که آن کودک خندان، یتیمی از پدری باشد که تو او را دشمن پنداشتی و امانش ندادی
از کجا معلوم که آن موتری که پنچری اش را می گرفتی، اکنون بر اثر اشتباه هم قطارانت به مشتی از آهن سوخته تبدیل نشده باشد

آری از سرباز!
آیا تا کنون لنگه کفشهای خون آلود را در کنار نعش دخترکی دیده ای؟
آیا تا کنون مادری دیده ای که بر بالای نعش کودکش ضجه می زند؟
آیا تاکنون کودکی دیده ای که نعش مادرش را تکان می دهد تا شاید برخیزد و لقمه نانی در دهانش گذارد یا دستی بر موهای اسفنجی اش بکشد؟
آیا تاکنون پدری دیده ای که با بهت و حیرت به نعشی می نگرد که روزگاری از سر و دوش او بالا می رفته و با شیرین کاریهایش لبخندی بر لبانش می نشانده؟
آیا ...

سیر نگاه کن و اشک بریز.
این میان آنچه اهمیت ندارد صد البته حق زندگی است
سعی کن زنده بمانی
دخترکت انتظار تو را می کشد ...

(عکس ها به جز عکس آخر از سایت www.pix2pix.org)