اخیراً آقای هاشمی رفسنجانی رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام ایران (و احتمالاً سایر کشورها) در اظهاراتی از گفته های سید طیب جواد، سفیر افغانستان در واشنتگن انتقاد کرده و ادعا کرده که «اگر کمک های ایران نبود، دموکراسی در افغانستان شکل نمی‌گرفت»
بدینوسیله می خواهیم مراتب تشکر و قدردانی خویش را از ایشان و دولت کریمه و فخیمه ایران به شکل زیر به عمل آوریم. امیدواریم مورد قبول حضراتشان واقع شود. ما جمیع بشر دوستان، همسایه دوستان، مدافعان حقوق بشر و گروندگان به اسلام (همه این خصایص البته به شکل ایرانی آن) از دولت کریمه ایران تشکر می کنیم از اینکه:
1- به نام «اسلام مرز ندارد»، آن همه آواره افغان را به خاک خود خوانده، سپس آنها را تبدیل به برده نموده، استفاده های لازمه را از ایشان کسب نمودند. (ببخشید اگر بعضی جاها کلمه «برده» توهین محسوب می شود. در اینجا کلمه مناسبتری یافت نشد)
2- در فرصتهای ممکنه پولهای هنگفت از سازمانهای بین المللی گرفته و بدون آنکه ذره ای از آن را به پناهندگان تسلیم کنند، حقوق اولیه زندگی اجتماعی مانند حق کار آزادانه و مشروع را نیز از آنها گرفتند.
3- روزها و خاطرات فراموش ناشدنی مانند پنجشنبه سیاه، چهارشنبه سیاه را در خاطرات بر جا گذاشتند.
4- به جای ایجاد وحدت در بین احزاب و گروه های جهادی در جهت نفاق و تفرقه و پارچه پارچه کردن آنها از هیچ تلاشی فروگزار نکردند.
5- کودکان را بدون سرپرست، سرپرستان را بدون خانواده، زن را بدون شوهر، شوهر را بدون زن و هر کس را بدون اطلاع نزدیکانش از مکانهای عمومی و خصوصی جمع آوری کرده و رد مرز نمودند.
6- طوری عمل نمودند که کلمه «افغانی» به عنوان یکی از زشت ترین توهین ها در بین مردم عوام ایران جا انداخته و مجوز استفاده عمومی پیدا نموده است.
7- در هوای سرد و برفی، پناهندگان را به زور از مرز اخراج نمودند.
8- پناهندگان را به عنوان یکی از سر منشأهای اصلی فساد و تبهکاری معرفی نموده و در رسانه های دولتی خویش آن را گسترش و اشاعه دادند.
9- به بهانه کمک های اقتصادی باعث وابستگی اقتصادی شرکت های تولیدی نوظهور افغان شده و با سیاست مشوق صادراتی برای تولیدات ایرانی(دمپینگ)، باعث ورشکستگی تولیدات افغانی شده و می شوند.
10- در زد و بندهای سیاسی علیه مقامات دولتی توطئه نموده و چالشهایی را برای دولت نوپای افغانستان به وجود می آورند.
11- از هیچ تلاشی در جهت تخریب زیربناهای اقتصادی که باعث استقلال از واردات محصولات ایرانی می شود، دریغ نمی ورزند.
12- در رسانه های خویش افغانستان را کشوری اشغال شده و مخروبه عنوان نموده و جز خرابی های جنگ چیزی نشان نمی دهند.
13- خود در قاچاق و فروش مواد مخدر در داخل ایران و ترانزیت آن به کشورهای اروپایی نقش داشته و مسبب اصلی حضور مواد مخدر در جامعه ایران هستند ولی تقصیر را به گردن همسایه شرقی خود می‌اندازند.
14- کمک های تسلیحاتی و تکنیکی و آموزشی به طالبان و یا تبهکاران محلی ارایه نموده و دامنه ناامنی را در کشور گسترش می دهند.
و بسیاری موارد دیگر که باعث زحمت خوانندگان محترم می شود.
بدینوسیله می خواهیم مراتب تشکر و قدردانی خویش را از ایشان و دولت کریمه و فخیمه ایران به شکل زیر به عمل آوریم. امیدواریم مورد قبول حضراتشان واقع شود. ما جمیع بشر دوستان، همسایه دوستان، مدافعان حقوق بشر و گروندگان به اسلام (همه این خصایص البته به شکل ایرانی آن) از دولت کریمه ایران تشکر می کنیم از اینکه:
1- به نام «اسلام مرز ندارد»، آن همه آواره افغان را به خاک خود خوانده، سپس آنها را تبدیل به برده نموده، استفاده های لازمه را از ایشان کسب نمودند. (ببخشید اگر بعضی جاها کلمه «برده» توهین محسوب می شود. در اینجا کلمه مناسبتری یافت نشد)
2- در فرصتهای ممکنه پولهای هنگفت از سازمانهای بین المللی گرفته و بدون آنکه ذره ای از آن را به پناهندگان تسلیم کنند، حقوق اولیه زندگی اجتماعی مانند حق کار آزادانه و مشروع را نیز از آنها گرفتند.
3- روزها و خاطرات فراموش ناشدنی مانند پنجشنبه سیاه، چهارشنبه سیاه را در خاطرات بر جا گذاشتند.
4- به جای ایجاد وحدت در بین احزاب و گروه های جهادی در جهت نفاق و تفرقه و پارچه پارچه کردن آنها از هیچ تلاشی فروگزار نکردند.
5- کودکان را بدون سرپرست، سرپرستان را بدون خانواده، زن را بدون شوهر، شوهر را بدون زن و هر کس را بدون اطلاع نزدیکانش از مکانهای عمومی و خصوصی جمع آوری کرده و رد مرز نمودند.
6- طوری عمل نمودند که کلمه «افغانی» به عنوان یکی از زشت ترین توهین ها در بین مردم عوام ایران جا انداخته و مجوز استفاده عمومی پیدا نموده است.
7- در هوای سرد و برفی، پناهندگان را به زور از مرز اخراج نمودند.
8- پناهندگان را به عنوان یکی از سر منشأهای اصلی فساد و تبهکاری معرفی نموده و در رسانه های دولتی خویش آن را گسترش و اشاعه دادند.
9- به بهانه کمک های اقتصادی باعث وابستگی اقتصادی شرکت های تولیدی نوظهور افغان شده و با سیاست مشوق صادراتی برای تولیدات ایرانی(دمپینگ)، باعث ورشکستگی تولیدات افغانی شده و می شوند.
10- در زد و بندهای سیاسی علیه مقامات دولتی توطئه نموده و چالشهایی را برای دولت نوپای افغانستان به وجود می آورند.
11- از هیچ تلاشی در جهت تخریب زیربناهای اقتصادی که باعث استقلال از واردات محصولات ایرانی می شود، دریغ نمی ورزند.
12- در رسانه های خویش افغانستان را کشوری اشغال شده و مخروبه عنوان نموده و جز خرابی های جنگ چیزی نشان نمی دهند.
13- خود در قاچاق و فروش مواد مخدر در داخل ایران و ترانزیت آن به کشورهای اروپایی نقش داشته و مسبب اصلی حضور مواد مخدر در جامعه ایران هستند ولی تقصیر را به گردن همسایه شرقی خود می‌اندازند.
14- کمک های تسلیحاتی و تکنیکی و آموزشی به طالبان و یا تبهکاران محلی ارایه نموده و دامنه ناامنی را در کشور گسترش می دهند.
و بسیاری موارد دیگر که باعث زحمت خوانندگان محترم می شود.
کارتون از هژبر شینواری
اصولاً دموکراسی به سبک ایرانی جزو مدرنترین انواع دموکراسی در جهان است همانگونه که اسلام ایرانی نیز سبکی جدید در دنیای تعاملات سیاسی و اجتماعی اسلامی به شمار می آید. از برکات کمکهای دموکراسی ایران یکی همین است که قدرتمندان کشور ما نیز حاضر به تن سپردن به قانون نبوده و همواره به نفع خود حکم صادر کرده و اجرا می کنند. بی شک مردم آمریکا ستیز و ایران دوست افغانستان نیز دست حضراتی مانند خامنه ای و رفسنجانی و جنابانی مانند احمدی نژاد (رییس جمهور) و حسینی (مدیر کل امور اتباع خارجی ایران) را از راههای دور و نزدیک بوسیده و برای توفیقات روزافزونشان در انجام و گسترش موارد ذکر شده و ذکر نشده در بالا، روز و شب دعا می کنند.
ایرانی ها یک ضرب المثل جدید دارند که می گوید «پر رویی هم حدی دارد بابا !!!»
0 comments:
ارسال یک نظر