عجب انعطافی!

سلام

هم اکنون در حال نگاه کردن مناظره انتخاباتی کاندیداهای ریاست جمهوری در شبکه آریانا هستم و دارم از خنده روده بر می شوم. چرایش را بعداً اگر زنده بودم خواهم بود.

اما این دفعه حرف دیگری دارم.

برخی معتقدند انعطاف جزو هنرهایی است که هر کسی باید در زندگی خود انواع مختلف آن را تجربه کند. در زندگی سیاسی نیز انعطاف و مصالحه امری عادی است. اما بسیاری از بزرگان و مردم ما انعطاف و مصالحه سیاسی را با زبونی و کلاه بر سر رفتن و فراموشی اشتباه می گیرند. آقای محقق و آقای دوستم در یک گردش سیاسی یا به قول برخی انعطاف و مصالحه سیاسی از آقای کرزی حمایت کرده اند. در عوض آقای دوستم پرونده قضایی اش مسکوت گذاشته شده و برخی شایعات نیز حاکی از امتیازات خاصی برای آقای محقق است.

یاد یک مصاحبه آقای محقق افتادم که وقتی از وی راجع به همبستگی اش با آقای سیاف سؤال شد، گفت که آن زمان حزبش با حزب سیاف می جنگیده و ایشان مشکل شخصی با آقای سیاف ندارد. فکر کنم همانگونه که آن زمان ایشان یادش رفته بود که همان مردمی که در زیر لوای حزب وحدت با حزب جناب سیاف جنگیدند و کشته دادند و مجروح شدند، همانها هم آقای محقق را به عنوان نماینده پارلمان انتخاب کردند و مصالحه (نه آشتی) با آقای سیاف چیزی جز دهن کجی به آن همه تلاش و کشته و مجروح نبوده، به همانگونه امروز نیز یادش رفته (البته یادش نرفته بلکه نمی خواهد به آن توجه کند) که چه چالش ها و برخوردهایی را با دولت کرزی داشته است که یکی از نمودهای بارز آن بحث تقابلات کوچیها با مردم هزاره بود.

بنده به هیچ وجه طرفدار ادامه جنگ و خونریزی و دشمنی بیش از این نیستم اما از دید من برای گرفتن امتیاز شخصی و منطقه ای نباید همه چیز را قربانی کرد.

کاری که آقای محقق کرده است با توجه به امتیازاتی احتمالی که شایعاتش پخش شده نه تنها انعطاف سیاسی نبوده بلکه چیزی جز زیان کاری و زد و بند شخصی نیست و من دلم به حال مردمی می سوزد که باز هم دور این مرد جمع شده اند و از ی و تصمیمش حمایت می کنند. ضمناً این هم گفتنی است که بارها در زد و بندهای سیاسی کلاه بر سر خودش و مردمی حامی اش رفته است. اینکه این بار چه می شود باید دید.