ببخشید مزاحم شدیم

سلام

در ایالت کنر، حدود 20 سرباز ارتش به دست برادران ناراضی آقای کرزی کشته شده اند. از جمله نکات مهم اینکه تعداد بیش از 100 نفر با هم دست به حمله زده اند و دیگر اینکه نیروهای کمکی نیز نتوانسته اند خود را به این سربازان برسانند و در راه با گروه دیگری از برادران آقای کرزی برخورد کرده اند. بدتر از همه اینکه، نیروی هوایی خارجی و داخلی نیز به کمک آنها نشتافته است چرا که جناب کرزی صاحب استفاده از حمایت های هوایی نیروهای ناتو را اکیداً ممنوع فرموده اند.

ما در اینجا ضمن عرض تسلیت به مناسب شهادت فرزندان رشید این سرزمین، برخی حواشی و شایعات را نیز بر ملا می سازیم.

شنیده شده است که جناب کرزی پس از شنیدن خبر این حادثه، سفر خود به سریلانکا (یا یک هچنین جایی) را لغو فرموده و به کابل برگشته اند. در همین راستا، سخنگوی طالبان از اینکه باعث ایجاد مزاحمت برای جناب کرزی شده و ایشان را از سفر و سیاحت بازگردانده اند، ابراز تأسف کرده خطاب به کرزی صاحب فرموده اند: ببخشید مزاحم سفرتان شدیم. دفعه بعد طوری برنامه ریزی می کنیم که شما در راه بازگشت باشید.

همچنین، کرزی صاحب این عمل برادران ناراضی را تقبیح فرموده اند. آگاهان امور خبر داده اند که ملا عمر صاحب در حالی که آن یکی چشمش را هم بسته بود خطاب به کرزی صاحب پیام فرستاده و ضمن ابراز تشکر از اینکه کرزی صاحب تنها به  تقبیح اکتفا نموده است، قول داده که سطح و تعداد این کشتارها را آرام آرام بالا ببرد تا مبادا خاطر جناب کرزی به طور آنی مشوش شود. ملا عمر صاحب ابراز تمایل فرموده اند که واکنش های کرزی صاحب همواره در سطح تقبیح باقی بماند.

ما نیز ضمن ابراز امتنان از این حس اسلام گرایانه و بشردوستانه جناب ملاعمر و حضرات دور و برش، از جانب خود، فامیل های شهدا و آن دسته از آحاد ملت که با برادران ناراضی نسبتی ندارند از جناب کرزی صاحب تشکر می کنیم که هر روز شرایط را برای کشته شدن فرزندان این آب و خاک آسانتر می سازد.

ضمناً دعا می فرماییم که کاندید مورد نظر رییس صاحب برنده انتخابات شود و ایشان نیز همان شیوه جناب کرزی را ادامه دهد تا به مادران و زنان این مرز و بوم امکان داده شود که هر روز اطفال بیشتری بزایند و پس از اینکه با خون دل آنها را بزرگ کردند فرزندانشان را به کام مرگ بفرستند، باشد که برادران ناراض کرزی صاحب خوش شوند و شخص رییس جمهور بعدی نیز تقبیح کرده روان باشد.

ایضاً امیدواریم سفرهای بعدی کرزی صاحب به خوبی و خوشی برگزار شود. واقعاً نیازی نبود کرزی صاحب صرفاً برای تقبیح یک مسأله که تبدیل به عادت هر روزه شده یا دارد می شود، اینقدر خود را به زحمت بیاندازد و سفر خود را لغو کند. این عمل ایشان بسی جای تقدیر و حتی ثبت در دفتر خاطرات سازمان ملل دارد. این همه سربازان، مردان، زنان، کودکان، بزرگسالان در این مملکت هر روز کشته و زحمی و اختطاف می شوند و این همه سرمایه های مالی و فکری این مملکت دارند از افغانستان خارج می شوند که ضررش کمتر از مسأله از دست دادن سربازان نیست و این همه مشکلات مانند فساد اداری و قومی و مذهبی و زبانی در سیستم مملکت وجود دارد که مشروعیت و ثبات نظام را زیر سؤال برده و به هم زده است، در این میان، از دست رفتن چند سرباز نباید برای کرزی صاحب اهمیت داشته باشد و خاطر خسته ایشان آزرده تر شود.

به ایشان توصیه می کنیم به مناسبت این واکنش مهم و بزرگ خود، چند روزی را رخصت بگیرند و بروند در سواحل کارائیب که الآن هوای خوبی دارد، روی تخت کنار ساحل دراز کشیده، قدری خستگی در کنند. یا اصلاً چرا راه دور برویم که باز خستگی سفر هوایی در برگشت نصیب ایشان شود، همین سفر سریلانکا را کمی طولانی تر بسازند و از هوای پاک و پر از اکسیژن جنگلهای آنجا حظ ببرند چرا که در کابل از این چیزها یافت نمی شود.

انتخاباتی که نکوست از تبلیغاتش پیداست

سلام

این عکس را در صفحات اجتماعی دیدم. امیدوارم جعلی نباشد.

اما اگر از حق نگذریم، (جدای املا و انشاء متن) تنها جمله راست و به قول معروف سوچه ای است که یکی از نامزدان ریاست جمهوری فرموده است. هر چند سوابق کاری نامزدها نیز بر همه روشن است.

رنگ پشکل گوسفند

سلام

عجب اوضاعی شده است این کانکور امسال (و البته سالهای قبل هم). یکجا، سؤالات درز می کند، یکجای دیگر سؤالات دسته جمعی پاسخ داده می شود، در جایی کانکور در شب برگزار می شود (به شب می کشد) و البته در همه جا:

رنگ غائط گوسفند چه رنگی است؟

پاسخ ها: 1) رنگ آسمان، 2) رنگ روح اموات، 3) رنگ اتاق شماره 2014 زندان پل چرخی، 4) رنگ چمن ارگ

یعنی من کشته مرده طراحان سؤال کانکور افغانستان هستم. از بس ایشان دارای قوای تحلیل و تجزیه و صد البته تخصص مرتبط هستند.

و من عاشق چشم آن مخمور مستی هستم که طراحان سؤال را انتخاب می کند.

و من قربان آن وزیری بروم که این سؤالات را تأیید می کند.

و مخلص رییس جمهوری هستم که چنین وزیرانی بر سر کار می گذارد.

و چه شیدایی عجیبی در نهان آن دانشگاهی است که چنین اساتیدی در آن درس می دهند و دانشجو می پرورانند و متخصص بیرون می دهند.

و چه دنیایی است، کانکور افغانستان که باید از نوع مزه آب دره پنجشیر تا تعداد دفعات زفاف مگس در یک روز، و از جنس قاشق کرزی تا نام مادر کلان مادر بخت النصر در سؤالات آن گنجانده شود.

و چه بیچاره دانش آموزانی که باید جامع العلوم و الکمالات باشند (به زعم طراحان سؤالات) تا بتوانند در رقابتی برابر!!!!!!!!!! از سد کانکور بگذرند و به دانشگاهی پا بگذارند که استادانش الف تا ب را از هم تشخیص نمی دهند و وزیری که این چیزها برایش اهمیت ندارد و تنها چیز مهمی که ذهنش را آشغال نموده جناب کرزی صاحب و خاندان والاتبارش است که  همه دانش آموزان باید نام همه خویش و قوم و جنس کفش و کلاه و تعداد خمیازه های روزانه اش را بلد باشند.

راستی، جناب کرزی چند ماه قبل، از عدم مصلحت گرایی گفته بود و از اصلاحات در ساختار درسی دانشگاه ها سخن زده بودد تا بر سرعت و عمق علم آموزی دانشجویان اضافه گردد!

رفت و آمد هوایی ممنوع!

سلام

رقابت های انتخاباتی داغ شده است اما کله رقبا داغتر است. حضرات کاندید حرف هایی می زنند و وعده هایی می دهند که علاوه بر اینکه نشان از عدم درایت و درک آنها از شرایط دارد، حاکی از عدم توان پیش بینی جوانب مسایل و احتمالات نیز می باشد.

به طور مثال آقای محقق، معاون دوم جناب عبدالله فرموده اند: چرا رییس جمهور باید از ارگ به نقاط دیگر شهر با هلی کوپتر برود. (نقل به مضمون)

ایشان حتماً انتظار دارد آقای کرزی برای هر سفر کوتاه درون شهری نیز به مدت دو ساعت راه بندان درست کند. کما اینکه معاونین جناب کرزی روزی چند بار و هر بار به مدت نیم ساعت راه بندان درست می کنند و ای بسا که زنانی در این راه بندان زاییده اند، اطفال و بیمارانی مرده اند، تاجران و شرکت دارانی که از کار و زندگی خود پس مانده اند و ضرر دیده اند و قس علی هذا!

ما بسیار خوشحالیم که جناب کرزی دست از سرک های کابل کشیده است و فقط آسمان را قرق می کند و خوشحالتر خواهیم شد اگر معاونین و وزرای ایشان نیز چنین کنند و در هوا سیر بفرمایند و ما زمینیان را به حال خود رها سازند که در این صورت امنیت ما بیشتر تأمین می شود.

جناب محقق صاحب هم که لاف و پوف می کند و انگشت انتقام به سوی کرزی می گیرد، اول یک نگاهی به دور و بر خانه خود بیاندازد و راه بندانی که در اطراف منزل خود درست نموده است را بنگرد. بعد بیاید برای نوع سفر رییس جمهور و معاونینش (که خود کاندید یکی از آنها است) نظر بدهد.

ضمناً ایشان فرموده اند ارگ نشینی و پشت دیوار ارگ قایم شدن تا به کی!!!

نیم کرده، به ز دو صد گفتار

سلام

رقابت های انتخاباتی هم شروع شد. در تاریخ سیاه این کشور برای اولین بار قدرت از یک نفر به بعدی به صورت مسالمت آمیز انتقال می یابد (البته اگر انتخاباتی برقرار گردد). این را باید به فال نیک گرفت. اما، این اما، اگر هم دارد.

اما: اینکه این انتخابات واقعاً به شکل دموکراتیک برگزار شود، جای تأمل دارد. زمزمه های جدی مبنی بر تقلب از همه سو به گوش می رسد.

اگر: امروز که سخنرانی های بعضی از این حضرات را گوش دادم، همه از برنامه هایی می گفتند که هر کس دیگری در این مملکت از آن سخن می زند. از نانوا گرفته تا کفاش، از استاد دانشگاه گرفته تا کارگران ایستاده بر سر چوک. این یعنی اینکه حضرات کاندید، تا الآن هیچ کدام چیزی در خریطه ندارند که بخواهیم احتمال بدهیم کدام یک از دیگری بهتر عمل خواهد کرد.

البته اکثر این حضرات را سالیان سال است که می شناسیم. از جنگ سالارانی که ویرانی این مملکت را به سرانجام رساندند تا تکنوکرات هایی که بوی تعفن تعصبات قومی قبلیه ای آنها هیچ نویدی برای آینده با خود ندارد. از بی سوادانی که نام خود را نمی توانند بنویسند تا استادانی که فقط به درد صنف درس می خورند.

اینکه از این سخنرانان بد کردار و بد افکار و نادان و ناکار چه بر می آید، والله اعلم.

چوپان دروغگوی ما

سلام

این روزها، جناب آقای کرزی و در کنار ایشان، آقای اشرف غنی احمدزی در صدر اخبار و تحلیلها قرار دارند. ما هم که دنبال سوژه می گردیم، از این بابت خوشحالیم. به قول آقای هالو، شاعر طنزپرداز ایرانی:

گرچه با این حرف ها شیخ کبیر

آبروی شیخ ها را می بری

لیک ممنونم برای طنز ما

دم به دم، مضمون نو می پروری

اخیراً جناب کرزی با بی بی سی مصاحبه داشته است و در آن از امضا نکردن پیمان امنیتی دفاع فرموده اند. البته گفته های ایشان صحت دارد و برای همه اظهر من الشمس است که قسمت عمده پیشرفت در صلح در افغانستان (و البته نه همه آن) به دست آمریکا و پاکستان است. اگر کسی در این ادعا شک کند، به نظر بنده، نه از سیاست چیزی می داند نه سیاسیون را می شناسد و نه از شرایط موجود آگاهی دارد.

اما نکته ای که در این میان بسیار مهم است، پشت پرده این گروگان گیری است. آقای کرزی پیمان نامه را به گروگان گرفته که چه؟ برای اینکه واقعاً به دنبال صلح و بهتر شدن اوضاع ملت است؟ یا برای اینکه نمی خواهد وقتی از حکومت می رود، کسی او را بدنام نکند؟ یا شاید هم می خواهد خود را وطن پرست دو آتشه معرفی نماید؟

من به هیچ کدام از این گزینه ها رأی نمی دهم. به نظر بنده حقیر سراپا تقصیر، جناب کرزی پیمان امنیتی را صرفاً به یک دلیل مهم به گروگان گرفته است و آن هم اخذ موافقت ایالات متحده با کاندید مد نظر ایشان برای ریاست جمهوری و باقی ماندن ایشان در قدرت است. فعلاً که ایشان دارد برای خود در داخل محوطه ریاست 10 خانه می سازد (خانه که چه عرض کنم، بیشتر به قصر می ماند). دو کاندید مطرح مد نظر ایشان هم یکی برادرش است و آن یکی هم جناب زلمی رسول که بر اولی حق خونی دارد و بر دومی هم حق آب و نان چرا که جناب زلمی رسول به لحاظ مدیریتی بسیار ضعیف است (و این برای کرزی صاحب نکته خوبی است) و با اجازه جناب کرزی در داخل ارگ مسکن گزیده و بدون اجازه جناب کرزی آب هم نمی خورد، چه برسد به اینکه ریاست جمهوری را اداره کند تا در مسایل مهم شخصاً تصمیم بگیرد.

ما نیز از عملکرد، ایده ها، نظرها و رفتارهای گذشته جناب کرزی آنقدر نمونه سراغ داریم که بسیار سخت است قبول نماییم جناب کرزی در این روزها عرق وطن پرستی پیدا نموده باشد. اگر هم واقعاً به اشتباه های خود پی برده و در صدد جبران مافات برآمده باشد، مثال ایشان همان مثال چوپان دروغگو است که از بس دروغ گفته بود، وقتی که خواست حرف راست هم بزند، کسی باور نکرد.

با هزار نا امیدی، باز هم امیدواریم، دغدغه ذهنی ایشان، واقعاً آوردن صلح و امنیت و آرامش به ملت افغانستان باشد.