چوپان دروغگوی ما

سلام

این روزها، جناب آقای کرزی و در کنار ایشان، آقای اشرف غنی احمدزی در صدر اخبار و تحلیلها قرار دارند. ما هم که دنبال سوژه می گردیم، از این بابت خوشحالیم. به قول آقای هالو، شاعر طنزپرداز ایرانی:

گرچه با این حرف ها شیخ کبیر

آبروی شیخ ها را می بری

لیک ممنونم برای طنز ما

دم به دم، مضمون نو می پروری

اخیراً جناب کرزی با بی بی سی مصاحبه داشته است و در آن از امضا نکردن پیمان امنیتی دفاع فرموده اند. البته گفته های ایشان صحت دارد و برای همه اظهر من الشمس است که قسمت عمده پیشرفت در صلح در افغانستان (و البته نه همه آن) به دست آمریکا و پاکستان است. اگر کسی در این ادعا شک کند، به نظر بنده، نه از سیاست چیزی می داند نه سیاسیون را می شناسد و نه از شرایط موجود آگاهی دارد.

اما نکته ای که در این میان بسیار مهم است، پشت پرده این گروگان گیری است. آقای کرزی پیمان نامه را به گروگان گرفته که چه؟ برای اینکه واقعاً به دنبال صلح و بهتر شدن اوضاع ملت است؟ یا برای اینکه نمی خواهد وقتی از حکومت می رود، کسی او را بدنام نکند؟ یا شاید هم می خواهد خود را وطن پرست دو آتشه معرفی نماید؟

من به هیچ کدام از این گزینه ها رأی نمی دهم. به نظر بنده حقیر سراپا تقصیر، جناب کرزی پیمان امنیتی را صرفاً به یک دلیل مهم به گروگان گرفته است و آن هم اخذ موافقت ایالات متحده با کاندید مد نظر ایشان برای ریاست جمهوری و باقی ماندن ایشان در قدرت است. فعلاً که ایشان دارد برای خود در داخل محوطه ریاست 10 خانه می سازد (خانه که چه عرض کنم، بیشتر به قصر می ماند). دو کاندید مطرح مد نظر ایشان هم یکی برادرش است و آن یکی هم جناب زلمی رسول که بر اولی حق خونی دارد و بر دومی هم حق آب و نان چرا که جناب زلمی رسول به لحاظ مدیریتی بسیار ضعیف است (و این برای کرزی صاحب نکته خوبی است) و با اجازه جناب کرزی در داخل ارگ مسکن گزیده و بدون اجازه جناب کرزی آب هم نمی خورد، چه برسد به اینکه ریاست جمهوری را اداره کند تا در مسایل مهم شخصاً تصمیم بگیرد.

ما نیز از عملکرد، ایده ها، نظرها و رفتارهای گذشته جناب کرزی آنقدر نمونه سراغ داریم که بسیار سخت است قبول نماییم جناب کرزی در این روزها عرق وطن پرستی پیدا نموده باشد. اگر هم واقعاً به اشتباه های خود پی برده و در صدد جبران مافات برآمده باشد، مثال ایشان همان مثال چوپان دروغگو است که از بس دروغ گفته بود، وقتی که خواست حرف راست هم بزند، کسی باور نکرد.

با هزار نا امیدی، باز هم امیدواریم، دغدغه ذهنی ایشان، واقعاً آوردن صلح و امنیت و آرامش به ملت افغانستان باشد.