دیروز هشتم مارچ روز جهانی زن بود. دیروز می خواستم راجع به این روز مطلبی بنویسم اما چون امروز به مجلس دیگری برای بزرگداشت روز زن دعوت شده بودم، ترجیح دادم صبر کنم تا ببینم چه می شود. به هر حال در افغانستان ما که نظم محل خاصی از اعراب ندارد چه فرق می کند که بزرگداشت یک واقعه را امروز بگیریم یا فردا یا چند روز بعد و یا شاید هم چند ماه و چند سال بعد! در مراسم بزرگداشت امروز از مقام زن نکاتی به چشمم خورد که شاید گفتنش ربطی به روز زن نداشته باشد اما به هر حال بی ارتباط هم نیست.
یکی از چیزهایی که بارها دیده ام و دیده ایم این است که در این گونه مراسم ها زنان با لباس و آرایش های مختلف حضور پیدا می کنند. لباسهای محلی، لباسهای رسمی، چادری های مختلف و رنگانگ. برخی چادری را از سر بر می دارند و برخی آن را به زیر گلو محکم می کنند و برخی بینابین.
حال نکته جالب این است که اگر در این چنین جمع ها و یا هر جمع و مکان دیگر مردان نیز حضور داشته باشند، بسیاری از آنهایی که چادری خود را برداشته اند یا کمی چادریشان پس رفته است هیچ عملی برای روی سر کشیدن چادری انجام نمی دهند یا نهایتاً برای چند لحظه آن را روی سر کشیده ولی محکم نمی کنند. ولی در همین لحظات اگر دوربین فلم برداری یا عکاسی بخواهد از ایشان فلم یا عکس بگیرد فوراً چادری خود را بر سر کرده یا حداقل روی خود را گرفته یا به طرف دیگری می برند که عکس یا فلمشان گرفته نشود.
این گونه رفتارها علاوه بر اینکه ممکن است نشان دهنده ترس آنها از مسایل بیرونی و امنیت اجتماعی و نظایر این مسایل باشد سؤالی را به ذهن متبادر می سازد.
اگر چادری سر کردن امری واجب است پس چرا برخی از زنان در رعایت آن اقدام نمی کنند و اگر چادری نداشتن صحیح است و عیبی ندارد پس چرا روی خود را از دوربین های فلم برداری و عکاسی بر می گردانند؟ آیا کودکانی که با چنین دو رویی مادران خود روبرو می شوند این خصلت زشت را به ارث نمی برند یا گرفتار شک و تردید در درستی آداب و رسوم دینی و ملی خود نمی شوند؟رفتارهای هرچند کوچک ما می تواند تأثیر شگرفی بر اطرافیانمان داشته باشد. بیاییم کمی بیاندیشیم.
یکی از چیزهایی که بارها دیده ام و دیده ایم این است که در این گونه مراسم ها زنان با لباس و آرایش های مختلف حضور پیدا می کنند. لباسهای محلی، لباسهای رسمی، چادری های مختلف و رنگانگ. برخی چادری را از سر بر می دارند و برخی آن را به زیر گلو محکم می کنند و برخی بینابین.
حال نکته جالب این است که اگر در این چنین جمع ها و یا هر جمع و مکان دیگر مردان نیز حضور داشته باشند، بسیاری از آنهایی که چادری خود را برداشته اند یا کمی چادریشان پس رفته است هیچ عملی برای روی سر کشیدن چادری انجام نمی دهند یا نهایتاً برای چند لحظه آن را روی سر کشیده ولی محکم نمی کنند. ولی در همین لحظات اگر دوربین فلم برداری یا عکاسی بخواهد از ایشان فلم یا عکس بگیرد فوراً چادری خود را بر سر کرده یا حداقل روی خود را گرفته یا به طرف دیگری می برند که عکس یا فلمشان گرفته نشود.
این گونه رفتارها علاوه بر اینکه ممکن است نشان دهنده ترس آنها از مسایل بیرونی و امنیت اجتماعی و نظایر این مسایل باشد سؤالی را به ذهن متبادر می سازد.
اگر چادری سر کردن امری واجب است پس چرا برخی از زنان در رعایت آن اقدام نمی کنند و اگر چادری نداشتن صحیح است و عیبی ندارد پس چرا روی خود را از دوربین های فلم برداری و عکاسی بر می گردانند؟ آیا کودکانی که با چنین دو رویی مادران خود روبرو می شوند این خصلت زشت را به ارث نمی برند یا گرفتار شک و تردید در درستی آداب و رسوم دینی و ملی خود نمی شوند؟رفتارهای هرچند کوچک ما می تواند تأثیر شگرفی بر اطرافیانمان داشته باشد. بیاییم کمی بیاندیشیم.
0 comments:
ارسال یک نظر