کدام سال نو

سلام

می خواستم راجع به سال نو و آرزوها و امیدها بنویسم، اما مگر می شود با حادثه دیشب هتل سرنا سال نو را تبریک گفت. امسال سال تسلیت است نه تبریک. (تقارنش با 2014 هم کاملاً و یقیناً تصادفی است.)

لحظات تحویل سال جدید با کشته شدن 9 نفر خرد و کلان به دست آقای کرزی شروع شد. حتماً می پرسید کی و کجا و چرا؟

یک ضرب المثل داریم که می گوید ترحم بر پلنگ تیز دندان، جفا کاری بود بر گوسفندان. دیروز جناب کرزی بیش از 50 برادر ناراضی خود را از زندان آزاد نمود. برادران هم لطف فرموده به غیر نظامیان حمله نموده و حتی به اطفال نیز رحم نکردند. این ترحم جناب کرزی بر گرگ خویان درنده ای که برادران ناراضی جناب کرزی صاحب هستند باعث گردیده است که امن و آسایش از این وطن بیشتر از گذشته رخت بربندد. بنابراین هر جنایتی که این دژخیمان مرتکب شوند، مقصر اصلی آن در آن طرف مرز نیست. آن را باید در کابل و در مرکز ارگ جست.

از نظر من شخص جناب کرزی مسؤول مستقیم قتل بی گناهان دیشب در هتل سرنا است. و به همین طریق، هر کس دیگری که در این وطن به دست برادران ناراضی آقای کرزی کشته یا زخمی شود، مسؤول مستقیمش شخص رییس جمهور است و نه ملا عمر و زرداری و حقانی و امثال آنها.

آقای کرزی البته این عمل را تقبیح فرموده است، مانند همیشه. و بعد به کنج ارگ خود می خرد تا تقبیح بعدی. پاسخ سیاست مصالحه جناب ایشان تشدید سیاست مقاتله برادران ناراضی است که مقتولانش غیر نظامیان هستند و هیچ تفاوتی هم بین داخلی و خارجی و مرد و زن و خرد و کلان در این قضیه وجود ندارد.

کرزی صاحب! روزی پاسخ این خون ها را در کنار برادران ناراضی تان خواهید داد. در دادگاه عدل الهی که نه مصالحه می شناسد، نه مراوده! آن روز دیر نیست. و من آرزو می کنم، شما برائت کسب کنید که عذاب هیچ جانداری برای ملت افغان خوشایند نیست. امیدوارم شما نیز به عذابی که ملت و مخصوصاً خانواده های مقتولان دیشب و شبهای دگر می کشند، کمی بیشتر بیاندیشید.