سلام
در طول تاریخ و مخصوصاً تاریخ اسلام که نام جنگ به جهاد تغییر کرده و جنگجو تبدیل به مجاهد شده است، عده کثیری به عنوان مجاهد فعالیت کرده اند. از بین همه خصایصی که برای مجاهد می توان متصور شد بارزترین آن شجاعت و دلاوری است که باعث می شود فرد مجاهد خود را رو در روی طرف دیگر قرار داده و تا سر حد جان به مبارزه بر خیزد. در این مملکت نیز عده کثیری لقب مجاهد را با خود داشته و برخی با اینکه فعلاً بر کرسی ها و چوکی های دولتی و غیر دولتی تکیه زده و در حال خورد و برد هستند باز هم اصرار دارند خود را مجاهد بنامند و دیگران آنها را مجاهد بدانند.
اما در این دوره زمانی مجاهدینی یافت می شوند که از شجاعت بهره ای نبرده اند. علاوه بر مجاهدینی که در داخل موترهای ضد گلوله و زرهی خود با سرعت جنون انگیز از ترس حمله، در گوشه و کنار شهر و کشور در حرکت هستند، مجاهدین دیگری نیز هستند که چون زورشان به طرف دیگر نمی رسد دست به کشتار مردمان بیگناه می زنند تا به این وسیله قدرت خود را به رخ بکشند. این مجاهدین را طالبان می نامند.
این مردم زمانی که با مجاهدینی ضعیف، متفرق و متکبر روبرو بودند چون شیر بر آنها تاختند و توانستند آنها را شکست داده و به اعماق دره ای که فقط پنج شیر داشت عقب برانند. اما اینک همین طالبان مجاهد و شجاع از روبرویی با قوایی غیر مسلمان و مسلماً غیر شجاع پرهیز می کنند. آنها به جای اینکه به سمت این غیر مسلمانان نشانه روند، بمب ها و حملات انتحاری خود را در بین مردم بیگناهی انجام می دهند که هیچ سلاحی برای مبارزه ندارند.
من مانده ام که این مردم چگونه خود را مجاهد می دانند در حالی ... مقابله مستقیم در وجود بسیاری از آنها نیست. (ما در این جای خالی کلمه «جگر» را به کار می بریم، شما کلمه خود را جاگذاری کنید).
همین اخیراً نیز در قندهار با شجاعت خاص خود توانستند بیش از چهل روزه دار غیر مسلح را کشته و حدود صد نفر را مجروح نمایند. آفرین بر این غیرت و شجاعت و اسلامیت.
2 comments:
سلام
از این فوتبال بازان یک چیزی را باید گرفت و در جای خالی گذاشت.
ما فقیران در هر مورد نظر داده بتوانیم در مورد غیرت و شجاعت داده نمی توانیم. از سویۀ ما کمی بالاتر بود!
ارسال یک نظر