اینجا کجاست؟ تلویزیون یا سی دی فروشی؟

سلام

از بس این تلویزیون های افغانستان قوی و فوق العاده هستند که زود به زود موضوعات مختلفی را برای نوشتن و نقد کردن برای بیکارهایی مثل بنده فراهم می آورند. این بار نوبت تلویزیون نگاه است که جدای از تفکر حاکم بر آن، از دیدگاه من تلویزیون در خور تأملی است. این یک کار آقای خلیلی کمی جای تحسین دارد. حال موضوع چیست؟

عرض شود که چند شب قبل این تلویزیون فلم پیانیست را به نمایش گذاشت. این فلم یکی از فلم های بسیار پرآوازه است که گوشه ای از تراژدی جنگ جهانی دوم را به نمایش می گذارد و هر چند بنده بارها این فلم را دیده ام اما باز هم دوست دارم بنشینیم و آن را ببینم. دفعه اولی که این فلم را دیدم تا یک هفته تمام ذهنم مشغول آن بود. به آنانی که اهل فلم و سینمای حرفه ای هستند توصیه می کنم که حتماً این فلم را ببینند. (منظورم از سینمای حرفه ای به هیچ عنوان سینمای هندی، عربی و ترکی نیست)

البته متأسفانه بنده به دقایق آخر فلم رسیدم. اما با کمال تعجب دیدم که سی دی یا دی وی دی فلم خشدار بوده و فیلم با یک حالت بسیار بدی در حال پخش بود. به قول اهل سینما، گویی در حال دیدن تصاویر آهسته یا «Slow Motion» هستیم. آن هم که گاهی وقتها می پرید و چند دقیقه را قیچی می کرد. طی چند دقیقه ای که من آن بخش از فلم را می دیدم و بسیار بر روی اعصابم راه رفت هیچ اتفاق خاصی نیافتاد، جریان آهسته فلم قطع نشد، هیچ کسی هم پیدا نشد که روی صفحه ظاهر شود و به خاطر مشکل در پخش فلم عذر خواهی کند یا حداقل فلم را قطع کنند و موکولش کنند به یک وقت دیگر.

این یعنی اینکه:

- - در استدیو پخش تلویزیون نگاه، هیچ کسی نبوده که جریان پخش را نظاره گر باشد یعنی ناظر پخش حضور نداشته (شاید هم اصلاً وجود نداشته)

- یا اینکه هیچ کسی هم از حضرات کارمندان و دست اندرکاران این تلویزیون مشغول تماشای تلویزیون نگاه نبوده تا به همکاران خود در پخش تماس بگیرد و بگوید که یک نگاهی به این وضعیت بیاندازند

- هیچ کسی قبل از پخش فلم آن را نظاره نکرده است تا متوجه شود که فلم خشدار است

- شاید هم دستگاه های پیشرفته تلویزیون نگاه خراب شده باشند و نیاز به تعمیر دارند اما کسی آنها را چک نمی کند

خلاصه کلام اینکه مسلکی بودن و حرفه ای بودن تلویزیون نگاه از دیدگاه من زیر سؤال رفت. اینکه این تلویزیون برای رفع این مشکلات اساسی خویش چه تدارک می بیند باید منتظر بود.