سلام
این عصر یا قرن که با نام های مختلفی مانند عصر فضا، عصر کمپیوتر و غیره یافت می شود بر یک چیز استوار است و آن پیشرفت سریع تکنالوجی است. پس شاید بهتر باید که این قرن یا عصر را قرن یا عصر تکنالوجی بنامیم که همه چیز را در خود دارد. آنچنان این تکنالوجی پیشرفت کرده است که دانشمندان می توانند دقت انجام یا ایجاد یا وقوع یک امر طبیعی را تا چند میلیاردیم ثانیه سنجش کنند. اما در همین عصر کسانی مثل ما مردم یافت می شوند که با نظرهای خود خط بطلانی بر تمام پیشرفت علم و تکنالوجی می کشند (البته به زعم خودشان) و صد البته که بسیاری این کار را بدون قصد خاص یا بدون اطلاع از نتیجه حرفها و نظرهای خود انجام می دهند.
یک نمونه بارز این مسأله در بیان اوقات شرعی صبح و ظهر و شام این مملکت رخ می دهد که در این ماه رمضان ثانیه ثانیه این اوقات برای مردم مهم تلقی می شود (برخلاف سایر اوقات سال که ساعت نیز اهمیت ندارد تا چه رسد به ثانیه). دانشمندان علم نجوم و طبیعت بر اساس تکنالوجی پیشرفته ای که در اختیار دارند می توانند زمان دقیق اذان (نماز) های یومیه را مشخص کنند و یا حتی به ثانیه و صدم ثانیه بگویند که تحویل سال نو در چه زمانی رخ می دهد. اما در این مملکت هر رادیو و تلویزیون و مسجد و تکیه ای برای خود اوقات شرعی خاص خود را دارد. در این مملکت اذان ظهر به افق آریانا با طلوع و آن هم با تلویزیون ملی و خلاصه هر یک با دیگری فرق دارد. اذان ظهر البته خیلی مهم نیست اما موقع افطار و اذان صبح است که درد سر ایجاد می شود. مثلاً شما در حال خوردن پس شبی (یا همان سحری) هستید و مطمین هستید بر اساس اطلاع روزنامه دولتی انیس حدود ده دقیقه هم وقت برای خوردن دارید که ناگهان می بینید مولوی صاحب شروع کرد به اذان گفتن. یا اینکه اگر تلویزیون تمدن را نگاه کنید می بینید که موقع اذان صبحش از دولت زودتر است و موقع اذان مغربش از تلویزیون شیعه دیگر (یعنی راه فردا) دیرتر. علاوه بر آن به شما مدام می گوید که ده دقیقه قبل از اذان صبح به افق تلویزیون تمدن از خوردن دست بردارید و «به دلیل مشکل بودن تشخیص صبح» ده دقیقه هم بعد از اذان این تلویزیون نماز بخوانید.
بنده ضمن اینکه به این همه توجه حضرات صاحبان رادیو و تلویزیون و مولوی صاحبان و همه علمای دین نسبت به صحیح بودن اعمال مردم بر خود می بالم از اینکه با این کار خود علم و تکنالوجی و پیشرفت را نادیده می گیرند در پوست خود نمی گنجم.
تصور کنید که از تلویزیون تمدن در لحظه تحویل سال نو شمسی چنین بشنوید که:
«بییندگان محترم! به دلیل قطعی نبودن زمان تحویل سال نو، شما سال نو را ده دقیقه زودتر آغاز کنید اما ده دقیقه بعد از لحظه تحویل سال عید مبارکی کرده و همدیگر را ببوسید»
(این ببوسید را من اضافه کردم و گرنه شأن تلویزیون تمدن از بوس کردن به دور است و در حد همان تضرع و گریه باقی خواهد ماند)
3 comments:
درود بر بلاگر نازنین!
ملت همیشه در سنگر ما از قرون وسطا ببعد همگام با تکنالوجی آسمانی که دوستان زحمت کشیده اسمش را فراتکنالوجی نهاده اند گام برداشته و نگاه گذاریی هم به تکنالوجی کفار که دقت و ظرافتش بیشتر می باشد نخواهد انداخت. اصلاً مشکل از تلویزیون، روزنامه و فلان ملاء نیست نازنین. مشکل اصلی برگردن آسمانهاست که وقت و زمان را "صحیح" نشان نمی دهند و برداشتهای گوناگونی به ملت میدهند. وگرنه برادران اوقات شناس ما ثانیه ثانیه و لقمه لقمه ی سحری را غنیمت دانسته، نخواهند گذاشت ملت ده دقیقه ی پیش از اذان صبح را ببطالت گذرانیده از خوردن و آشامیدن محروم گردند. به هر حال گمان نمی نماییم حضرت باری هم در محاسبه ی سحری و افطاری ملت چندان حساب ثانیه و دقیقه را داشته باشند.
پ.ن: این نوشته ی داخل پرانتزتان مارا کشت.
زنده باشید
فراموش نشود که این جناب زمان در بعضی جاها یک مقدار نسبی است و در بعضی جاها گمانم که نیست. ما درست در این فکر بودیم که در کجا ها مثلاً نیست که چشم ما به این عکس خداناترس افتاد.
آب در دهان ما افتاد و ده دقیقه قبل از دیدن و ده دقیقه بعد از دیدن این عکس شدیداً حال کردیم اساسی!
یک دعای خیر
مردم ما در پس و پیش کردن هرچیز ماهر هستند حتا زمان.
از خروس همسایه نگفتی که چه وقت اذان می دهد.
ارسال یک نظر