خدا مادر طفلانت را زیادتر کند!

سلام

هر کاری می کنم راجع به این انتخابات هیچ نگویم، نمی شود. یعنی نمی گذارند که نگویم. البته از آنجا که نام این وبلاگ «گفتنی‌ها» است، پس باید گفت. اما در واقع این قدر اوضاع واضح و معلوم است که دیگر جایی برای گفتن نمانده است.

لابد می پرسید چه کسی نمی گذارد؟

معلوم است: کرزی صاحب.

این جناب کرزی صاحب به همراه دار و دسته اش (نمی گویم حلقه دورش چون دیگر کار از حلقه و حلقات گذشته و تبدیل به دار و دسته شده) هر کاری می کنند که بنای سست دموکراسی در افغانستان را چنان ویران کنند که اگر روزی روزگاری عده ای وطن دوست و مردم دوست نیز خواستند برای احیای آن کاری کنند، نتوانند. از رو هم نمی روند. عین همان کاری که حفیظ الله امین کرد و برای بد نام کردن کمونیست، تحت هدایت آمریکا و غرب، چنان مسلمان کشی به راه انداخت که تا سالهای سال و قرنهای متمادی، دیگر کسی از کمونیست و فواید آن یاد نکند.

در کره جنوبی همین روزها، وزیر دفاع آن کشور به علت انتقادهای زیاد به خاطر واکنش ضعیف در برابر چند حمله توپخانه ای کره شمالی نتوانست طاقت بیاورد و قبل از اینکه بخواهد از خودش دفاع بکند جهت حفظ آبرو و ایجاد فرصت برای صاحبان انتقاد و بروز سایر نظرات، استعفا داد. اینجا ولی برعکس است.

این دولت در عین ضعف و زبونی باز هم زبان دراز دارد و با اینکه اسناد صوتی و تصویری و بسیاری دیگر از مسایلی که به عنوان تخلفات آشکار انتخاباتی شمرده می شود کشف شده، باز هم همان وزیران و سرپرستان وزارتخانه ها و سایر دولتمردان و اطرافیانی که دست به این تقلبات و تخلفات زده بودند (از جمله خود شخص کرزی)، بر مسند کار هستند و هر روز بر اینکه بی طرف هستند، اصرار می ورزند.

کرزی صاحب! این همه رو را از کجا آورده ای؟ کمی از آن را هم به ما بده یا آدرس بده ما هم برویم بگیریم. اگر هم پولمان نرسید، مانند رسم جدید دزدی در این مملکت که هر چیز حتی رأی مردم را می دزدند، ما هم کمی «رو» بدزدیم. باور کن رویمان نمی شود شبها با جیب خالی یا دست خالی به خانه برویم. تو را به جان میر ویست، یک کمکی بکن. دعا می کنم خدا مادر طفلانت را زیادتر کند!