پست 41: شکم مهمتر است یا خاطره

در این روزهایی که مواد خوراکه به نهایت قیمت رسیده است دولتمردان می خواهند یادبود هشت ثور را برگزار کنند. برای این کار هم میلیونها و شاید میلیاردها افغانی صرف مجالس و هزینه های جنبی آن مانند امور امنیتی و تبلیغاتی می شود و در نتیجه عده ای گرد هم می آیند و در نعت جهاد و مجاهدین می گویند بی آنکه از نکات منفی حادثه هم ذکری به میان بیاورند.
امروز یکی از دوستان می گفت که در شهر بیرقهایی زده اند که قیمت هر کدام آنها 1000 افغانی است و شکایت داشت که در این روزهایی که معاش یک کارمند برابر نصف یک بوجی آرد است چطور دولتمردان و رییس صاحبان و چوکی نشینان به خود اجازه می دهند که پول مملکت را صرف بزرگداشت روزی کنند که مورد تنفر بسیاری است و اگر هم مورد تنفر نیست فعلاً نیاز مادی مردم بیشتر از یادآوری خاطرات آنها به این نحو اهمیت دارد. حتی شنیده شده است که چند دکان فروش ارزاق در منطقه مندوی کابل تاراج شده و مردم گرسنه و نیازمند تا هر اندازه در توانشان بوده با خود برده اند.
این امر اگر ادامه پیدا کند می تواند فاجعه دیگری را در مملکت به بار بیاورد هرچند یکی دو روزی است که صدای کاهش قیمت به گوش می رسد اما اثر قطعی آن هنوز به نحو شایسته دیده نشده است.اگر این مملکت به جای این همه مجاهد نمای لندکروزر سوار چند مجاهد حقیقی می داشت که در رأس امور قرار می گرفتند امروز بیشتر از اینی که هست خودکفا بود.